(staropol. tulich) - jedna z najstarszych odmian broni siecznej, będąca miniaturą miecza. Składa się z głowni prostej, jedno lub dwusiecznej i rękojeści zwykle z jelcem i głowicą, noszona w pochwie przy boku, zazwyczaj po stronie prawej, przeciwnie niż miecz. Nazwa pochodzi od łacińskiego pugio (sztylet).