Nóż dociera do użytkownika w ładnej kartonowej tubie. Jest to miłe wrażenie, że ktoś postarał się by produkt prezentował się dobrze, już w momencie oglądania opakowania. A przecież noża jeszcze nie widać.

Z czeluści tuby, wyłania się nóż. Należycie odziany w skórzaną pochwę, z której wystaje tylko niewielka część rękojeści.

{mosimage thumbs=0}

{mosimage thumbs=0}

{mosimage thumbs=0}

Helle Harding to nóż, który urzeka swoim wyglądem. Klasyczna linia, lekka konstrukcja, polerowana klinga i drewniana rękojeść, oto cały on.

{mosimage thumbs=0}.

Nóż jest lekki (ciężar samego noża to 96g), pochwa waży 43g. Czyli posiadanie tego noża w naszym zestawie turystycznym, dołoży nam dodatkowe 139g stali, drewna i skóry.

Czy opłaci się, nosić ten „ciężar”? Zobaczymy.

Długość całego noża to 204 mm. Jest to więc nóż średnich rozmiarów.

Ostrze ma długość 99 mm, a rękojeść 105 mm. Klinga ma wysokość 22 mm, a jej grubość wynosi 2,9 mm.

Wysokość szlifu jest niewielka, zaledwie 6 mm.

Klinga ma kształt „drop point”, a została wykonana z laminowanej stali.

Nóż wędruje do dłoni. Jest przyjemny w dotyku, ciepły, lekko szorstki (dzięki skórzanym pierścieniom wstawionym pomiędzy kawałki jasnego i ciemnego drewna). Nie ma tendencji do wysuwania się z ręki.

Zaczynamy więc testy.

Kuchnia to miejsce gdzie w zasadzie każdy nóż w końcu wyląduje. Nóż jest ostry, więc krojenie chleba, wędliny i innych miękkich produktów nie jest problemem.

Trzeba więc znaleźć trudniejsze zadanie. Warzywa i owoce.

Obieranie jabłka, marchewki to jednak proste zadanie, ale już krojenie tejże marchewki zaczyna być lekko kłopotliwe. Helle Harding pomimo cienkiej klingi rozłupuje marchewkę i pojawia się pierwsze rozczarowanie. Wiąże się to z bardzo niskim szlifem na ostrzu.

Skoro ma to być nóż myśliwski, to może z surowym mięsem sobie poradzi? Rzeczywiście, mięso kroi się bardzo dobrze, ścięgna i mięśnie przecinane są równo i dokładnie.

Panujące ostatnio niskie temperatury uniemożliwiają połowy rybackie, więc planowany przeze mnie test „na rybach” nie mógł się odbyć, czego bardzo żałuję.

By przekonać się co jeszcze potrafi norweski nóż, wyszedłem na krótki spacer.

Dane mi było natknąć się na połamany krzaczek, który posłużył dalszym testom.

Rąbanie gałązek o średnicy około 3 cm jest możliwe. Nóż wbija się w drewno dość lekko, ale niestety płytko, co powoduje, że do przecięcia gałęzi potrzeba kilku (5-6 ) uderzeń. Ze względu na to, że nóż jest lekki (zwłaszcza klinga) trzeba włożyć trochę siły w czynność rąbania. Według mnie wycięcie i zaostrzenie kilku patyków na kiełbaski może sprawić przyjemność użytkownikowi noża. Lecz sytuacja, w której ktoś będzie musiał rąbać drewno by rozpalić ognisko, może być bardzo męcząca, gdyż nóż ten za bardzo do tego celu się nie nadaje.
Wróćmy jednak do uciętych już gałązek.

Struganie ich na wiórki jest łatwe. Nóż zagłębia się w drewno bez większego oporu, pozwalając na korygowanie kierunku cięcia i grubości uzyskanych wiórków. Wyjście w teren zakończone.

W domu trzeba się rozgrzać, więc rzucam się na kilka kartonów. Nóż pomimo, że jest trochę stępiony, radzi sobie dobrze. Zastosowanie tego noża w biurze lub magazynie na pewno przyniesie korzyści.

Nożyk wraca do pochwy, która bardzo pasuje do stylu tego noża. Poza tym jest dobrze dopasowana i dobrze trzyma nóż, Kilkukrotne, dość energiczne potrząsanie pochwą (wraz z nożem) powoduje tylko nieznaczne wysunięcie się noża, co świadczy, że nóż raczej nie powinien wypaść samoistnie. Niemniej noszenie tego noża rękojeścią do dołu może być ryzykowne, zwłaszcza gdy wykonywane są bardzo energiczne ruchy lub skok z wysokości.

Test się kończy, zaczyna się podsumowanie.

Nóż jest wykonany bardzo dobrze. Surowce użyte do jego wykonania narzuciły bardzo klasyczny nastrój: drewna i stali. Oprócz niedokładnego spasowania klingi z rękojeścią, nożowi niewiele można zarzucić.

Moim zdaniem szlif mógłby być znacznie wyższy, sięgając co najmniej połowy ( a nawet 2/3 ) wysokości klingi. To znacznie poprawiło by właściwości tnące, nieznacznie tylko osłabiając wytrzymałość ostrza.

Helle Harding, najlepiej się sprawdzi, gdy będzie traktowany jako nóż przeznaczony do „lekkich” wyjazdów turystycznych. Przygotowanie nim jedzenia podczas pobytu nad wodą lub w lesie będzie przyjemnością, używanie go jako podręcznego noża „na wszelką okoliczność” też będzie dobrym rozwiązaniem.

Wędkarze, myśliwi też powinni być zadowolenie z posiadania tego noża.

Ale ci, którzy wymagają narzędzia do ciężkiej pracy, do rąbania, zapominający czasem by właściwie zadbać o ten nóż, mogą się rozczarować. Helle jest nożem zbyt delikatnym, wymaga dbałości o drewnianą rękojeść i skórzaną pochwę. To nóż, który ma w sobie cechy noża kolekcjonerskiego i lekkiego noża do lekkich zastosowań. I wtedy właśnie spisuje się najlepiej.

Kotwic

Na koniec jeszcze kilka zdjęć, w tym jedno w porównaniu Helle Harding z nożem Cold Steel Pendleton Hunter .

{mosimage thumbs=0}

{mosimage thumbs=0}

{mosimage thumbs=0}